صنعت گردشگری در حال حاضر یکی از قدرتمندترین ابزارهای توسعه اقتصادی و اجتماعی به ویژه در کشورهای در حال توسعه و فقیر است. به گونهای که این صنعت، به عنوان سومین صنعت درآمدزای دنیا معرفی شده است و در حال حاضر ۱۰% فعالیتهای اقتصادی و ۸% فرصتهای شغلی دنیا را به خود اختصاص داده است. سازمان جهانی گردشگری پیش بینی کرده است که در سال ۲۰۳۰ تعداد گردشگران بالغ بر ۱.۸ میلیارد نفر برسد که گردش مالی حدود ۴.۸ میلیارد دلار در روز را به دنبال خواهد داشت، که چند برابر مجموع درآمد نفتی کشورهای عضو اوپک است.
بنا بر ادعای سازمان جهانی گردشگری، گردشگری قدرتمندترین ابزار برای توسعه اقتصاد و توسعه پایدار محیطی است و راهکاری جامع برای آیندهای بهتر برای زمین و ساکنان آن است و هیچ بخش دیگری مانند گردشگری نمیتواند در زمینه ایجاد شغل، رفع فقر، توسعه پایدار و گفتگوی بین فرهنگها و ایجاد صلح در زمین راهگشا باشد.
بر اساس اعلام سازمان جهانی یونسکو، ایران به لحاظ داراییهای گوناگون در زمینههای مختلف اعم از تاریخی، پیشینه بسیار غنی تمدن ایرانی- اسلامی، تنوع بسیار بالا در فرهنگ، زبان، پوشاک و...، در ردیف ده کشور برتر دنیا و از لحاظ تنوع اقلیمی و جاذبههای طبیعی در زمره سه کشور شاخص دنیا قرار دارد. با وجود چنین غنای فرهنگی و تاریخی، کشور ایران در زمینه گردشگری که «صنعت سبز» نیز نامیده میشود، رتبه چندان مناسبی در بین سایر کشورها ندارد. در حال حاضر سهم ایران از درآمدهای حاصل از گردشگری جهان بسیار ناچیز بوده و حتی در بین صد کشور نخست جهان نیز قرار ندارد. بنا بر آمارها درآمد ایران از گردشگری، در سال ۱۳۹۲، تنها ۶ میلیارد دلار بوده است. در حالی که در همین سال (۲۰۱۳)، کشورهای دنیا از این صنعت، ۱۴۰۰ میلیارد دلار درآمد داشتهاند یعنی سهم کشور ایران تنها ۰/۴٪ از کل این درآمد بوده است.