در ۳۵۰ کیلومتری شمال شرق Isfahan ، شهری است به نام جندق که کویری و زیباست. آب و هوایی گرم و خشک دارد. باران بسیار اندک است در این منطقه و به همین دلیل محصولات کشاورزی خاصی ندارد. زعفران کشت می‌شود اما برداشت آن بسیار اندک است، گیاهانی چون تاق، گز، روناس، اشنو، بادام‌کوهی، خارشتر، مارچوبه و شیرین‌بیان در این منطقه رشد می‌کنند که نیازی به آب زیاد ندارند.

قدمت این شهر بیش از هزار سال است. قلعه خشتی باستانی انوشیروان در شمال آن مربوط به دوره ساسانی است که همچنان پابرجاست. شترسواری، رمل‌ های شنی و حیات وحش منحصر به فرد از جاذبه‌های کویر جندق است. این منطقه کویری دارای تنگه‌ها و باتلاق‌های نمکی است و در همسایگی ریگ جن قرار دارد.

مردم شهر جندق به زبان فارسی سخن می‌گویند و بیشتر آن‌ها مسلمان و شیعه‌اند. این شهر قدمتی هزار ساله دارد. زنان در این شهر بیشتر به Carpet Weaving می‌پردازند که معروف به قالی نفیس نایینی است. یغمای جندقی، شاعر فارسی زبان و مشهور ایرانی که در دوران قاجار زندگی می‌کرده و سراینده غزلیات عاشقانه و مرثیه‌ برای امام حسین است، اهل این شهر بوده و خانه‌اش در قسمت قلعه جندق قرار دارد.